Wieczorem tego samego dnia przyszedł rozkaz przygotowania się do wymarszu. Przez wsie Łubne i Bystre udaliśmy się w kierunku Baligrodu. Jeszcze zanim zaczęło świtać zostaliśmy rozstawieni na pozycjach wokół Baligrodu. Mój pluton ruszył na stanowiska od strony wsi Stężnica.
Wysyłając nas na stanowiska dowódca wydał nam rozkaz ukarania zabójców ukraińskich dzieci, kobiet i mężczyzn. Zwiad miejscowego podziemia od dłuższego czasu sporządzał dokładne spisy Polaków, którzy masakrowali ukraińską ludność. Takie spisy dostały nasze oddziały, wysłane do różnych części Baligrodu. [...]
Obudziwszy tych terrorystów ze snu, nasze grupy specjalne odczytały im wyroki śmierci wydane przez powstańczy sąd polowy, wyliczając szczegółowo ich zbrodnie: kogo, gdzie i kiedy zabili. Następnie wyrok wykonano na miejscu. Zanim mieszkańcy Baligrodu obudzili się, nasza akcja karna była zakończona. [...]

Pod koniec października na zbiórce sotni wybrano spośród nas czterdziestu doświadczonych strzelców do wykonania tajnego,jak nam powiedziano, zadania. Wśród wybranych znalazłem się także ja. Pod przewodnictwem dowódcy plutonu, chorążego "Kudyja- ra" w okolicy wsi Kołonice wyszliśmy na górę Wołosań i tam zabraliśmy się do... kopania kryjówki na szpitalik. Wszystkich nas zobowiązano do absolutnego milczenia, zarówno teraz, jak i w przyszłości. [...] Plan przewidywał trzy pomieszczenia: dwa dla chorych i trzecie na kuchnię. [...] Wykopaliśmy doły na głębokość dwóch i pół metra. Z mniejszego strumienia poprowadziliśmy rowkiem wodę do kryjówki, do większego potoku doprowadziliśmy odpływ. Wodociąg zrobiliśmy z desek i obiliśmy blachą. Wykopaliśmy też dwa zygzakowate rowy w dwóch przeciwległych końcach, dwa wejścia do kryjówki. Ściany, podłogę i sufit wyłożyliśmy deskami, na wierzch kryjówki nasypaliśmy ziemię, obsadziliśmy świerkami i przysypaliśmy liśćmi, a wykopaną ziemię rozsypaliśmy i zamaskowaliśmy. Z bierwion zrobiliśmy dwupoziomowe prycze:
(fragmenty książki)