Miłość jest w tej książce przeznaczeniem, ale nie wytycza drogi na całe życie. Bywa, że pojawia się tam, gdzie jej nie oczekiwano, zmienia lub porzuca obiekt uczuć, niesie ze sobą namiętność bądź nudę. Autorka wypełnia przestrzeń między "kocha" a "szanuje" wielością odcieni uczuć i relacji. Opowiada o przeszłości i teraźniejszości, tworzy prawdopodobne scenariusze, ale nie namawia do poszukiwania prawdy o przyszłości za wszelką cenę. Munro pokazuje, jak głębokie i niepowtarzalne może być życie zwykłych ludzi zawieszonych między prowincją a miastem, wiarą a bezbożnością, historią własnego życia a zapisanym gdzieś losem.
Najnowszy tom opowiadań Pawła Huellego to nietypowa saga nadmorska, której bohaterowie dążą do odnalezienia prawdy. Jedni poszukują jej w księdze przemian, inni w księdze spisanej w uniwersalnym języku albo w tym, co drzemie pod powierzchnią wspomnień. Każdy z nich, naznaczony samotnością, odbywa najważniejszą podróż w życiu, która przybliża ich do ich własnej prawdy, do źródła, w którym wszystko ma swój początek. Chłodny, surowy klimat i wysmakowany styl tej prozy przenosi nas w świat wyobraźni ludzi północy, gdzie człowiek, piasek i morze stają się historią o pamięci, tożsamości i prapoczątku. Opowieści chłodnego morza to forma dialogu pomiędzy autorem a różnymi wersjami mitu północy. Bogactwo odwołań i aluzji w nadmorskich historiach spina klamra, którą stanowią publikowane już opowiadanie Mimesis i jego narracyjne odbicie zamykające zbiór Pierwsze lato.
Oko w oko z niespodziewanym. Dwie historie ludzi, którzy przestali być pewni tego, co dzieje się wokół nich, kim są. Ich świat w jednej chwili wywrócił się do góry nogami.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Prawdziwe historie ludzi, którzy - gdziekolwiek żyją, w Moskwie, na Bora-Bora czy rosyjskiej prowincji - jednakowo tęsknią za bliskością i marzą o miłości. Opowieści ukazujące wielką prawdę, że szczęście i tęsknota mają zawsze podobne oblicza - niezależnie od szerokości geograficznej, wieku, koloru skóry. Janusz Wiśniewski z wrażliwością kreśli portrety ludzi, których spotkał, z którymi rozmawiał i których - nawet jeśli spotkanie było najbardziej ulotne - nie potrafi zapomnieć.
