Przez lata wizerunek Jerzego Pawłowskiego był oparty na legendzie o wielkim sportowcu - "szermierza wszech czasów". PRL-owska propaganda zrobiła z niego romantyka wychowanego w kulcie Wołodyjowskiego. Liczba medali olimpijskich, które dobył, zwycięski udział w wielu mistrzostwach świata i Europy wyniosły go na piedestał.

Biografia ukazuje historię upadku jednego z największych autorytetów polskiego sportu. Kto mógł się spodziewać, że oficer WP, kawaler najwyższych odznaczeń państwowych podejmie współpracę z obcym wywiadem. I kto mógł się spodziewać - co ujawniono po latach - że współpraca Pawłowskiego z tajnymi służbami, tym razem komunistycznymi, ma znacznie dłuższe korzenie, że przyszły amerykański szpieg rozpoczynał karierę od raportów dla SB, nawet na swoich bliskich?

Czy godząc się na współpracę z wywiadem USA, dążył do upadku ustroju komunistycznego? Wynikało to z politycznych przekonań, czy z cynicznego wyrachowania? Kiedy nachylimy się nad jego powikłaną biografią, ukaże się nam nietuzinkowy gracz używający całej swojej zręczności do pokonania znienawidzonego ustroju komunistycznego. Ale czy aby tylko jako Wallenroda powinniśmy go zapamiętać?

Peter Guillam, wierny kolega po fachu i uczeń George’a Smileya, agenta brytyjskiego wywiadu, zwanym potocznie Cyrkiem, dożywa starości na rodzinnej farmie na południowym wybrzeżu Bretanii. Tam otrzymuje list, w którym jeden ze starszych agentów prosi go o przybycie do Londynu.
Jaki jest ku temu powód? Przeszłość z czasów zimnej wojny upomina się o niego. Niegdyś podziwiane akcje wywiadu, w których brali udział Alec Leamas, Jim Prideaux, George Smiley i sam Peter Guillam, zostaną poddane gruntownej analizie. Dokonają jej ludzie, tamtego okresu pamiętać nie mogą i nie znają ówczesnych mechanizmów, które pewne działania mogłyby usprawiedliwiać.

Do tej pory jeśli ktoś chciał przeczytać coś poważnego o wywiadzie zmuszony był sięgnąć po pracę autorów zachodnich, takich jak: Michael Herman, Christopher Andrew czy też do książek Angelo Codevilla. Dziś nie musi tego robić. Ma książkę Mirosława Minkiny. Pierwszą, profesjonalnie napisaną po polsku przez polskiego autora teorię wywiadu. Autor zrobił rzecz wydaję się niemożliwą do zrobienia. Zaprosił nas czytelników do świata podwójnych luster. Opisał świat, którego nie ma. Opisał prawa rządzące "fabryką arbuzów", jak o swojej organizacji lubią mówić oficerowie wywiadu. Ci wszyscy, którzy w książce Minkiny poszukiwać będą sensacji zapewne zawiodą się, ale ci wszyscy, którzy zapragną poznać mechanizmy rządzące wywiadem i jego informacją, funkcjami spełnianymi przez wywiad i jego ludzi w systemie rządzenia państwem, będą mieli rzadką okazję zrozumienia tego świata, w którym nikt nie jest tym za kogo uchodzi, gdzie nic nie jest tym, czym się wydarzyło.Zbigniew SiemiątkowskiOdwieczna i prosta prawda o tym, że "kto ma wiedzę, ten ma władzę" jest mechanizmem napędowym pracy wywiadu. I właśnie o informacji, o tym, jak ją zdobyć i wykorzystać, a przy okazji wprowadzić przeciwnika w błąd, opowiada książka Mirosława Minkiny. Nie jest to jednak podręcznik jak stać się szpiegiem, ani sensacyjna powieść szpiegowska, lecz doskonale spójny materiał naukowy ukazujący strukturę pracy wywiadu, będącego nieodłączną częścią funkcjonowania państwa. Publikacja przełamuje ograniczenia w dostępie do wiedzy o działalności wywiadu, który u zwykłego odbiorcy opiera się na przypuszczeniach i stereotypowych wyobrażeniach. Autor z wnikliwą analizą odpowiada na postawione pytania o istotę wywiadu (przedmiot, cel, metodyka, zakres) oraz jakie z tego działania wynikają korzyści dla państwa. Polecam lekturę książki Mirosława Minkiny, bowiem kompetentnie napisana, wzorcowa pod względem wykorzystania i analizy źródeł, rzetelna w formułowaniu wniosków stanowi fascynującą lekturę.Marek DukaczewskiFunkcjonowanie organizacji wywiadowczych najlepiej określają trzy parametry: praktyka, teoria i "mity". Praktyka i teoria to zrozumiałe - powiedziałby ktoś - ale dlaczego "mity"? "Mity" to esencja działalności wywiadu, która zawsze pozostaje tajna, więc powstałą próżnię muszą wypełnić domysły. Jeśli dodamy inspirację, dezinformację, kombinacje operacyjne i inne techniki oraz narzędzia pracy wywiadu, to ten obraz będzie jeszcze bardziej zagmatwany. Więcej, można powiedzieć nawet, że w świecie wywiadów, nigdy nic nie jest tym, na co wygląda. Tymczasem, książka Mirosława Minkina narusza ten schemat. Czytelnik dostaje do rąk wyśmienite opracowanie, które pozwala lepiej zrozumieć, jak funkcjonuje współczesny świat wywiadów i samemu ocenić siłę i znaczenie "mitów". Po prawie trzydziestu latach pracy operacyjnej w wywiadzie wydawało mi się, że potrafię odróżnić "mity" od rzeczywistości, a jednak książka Mirosława Minkina przypomniała mi jak mało wiem i jak wiele muszę się jeszcze uczyć. "My w nic nie wierzymy, my szukamy prawdy" - takie było moje motto w czasie służby w wywiadzie. Przekazywałem je młodszym kolegom, koleżankom i myślę, że pasuje też doskonale do książki, po którą właśnie sięgnąłeś czytelniku.Vincent V. Severski

Wnikliwa monografia Muszkieterów, tajnej organizacji o charakterze wywiadowczym działającej na terenach polskich pod okupacją niemiecką. Wobec szczupłości źródeł i tragicznych losów jej członków to doskonałe źródło wiedzy o grupie budzących do dziś kontrowersje ludzi, którzy utrzymywali kontakty z wywiadem brytyjskim, ale posądzani też byli o współpracę z Abwehrą. Autor przedstawia złożone życiorysy Muszkieterów, zwłaszcza Stefana Witkowskiego, ich działalność i osiągnięcia, a także maluje złożone tło historyczne, na którym działali - wojnę wywiadów aliantów z okupantami Polski, ale też zażartą rywalizację w łonie Polskiego Państwa Podziemnego. Aż do jej tragicznego dla Muszkieterów finału.

Wspieranie opozycji w komunistycznej Polsce było jednym z nadrzędnych celów prezydentury Ronalda Reagana. Bardzo ważnym elementem tej pokojowej walki był tajny program CIA o kryptonimie QRHELPFUL.

Skala pomocy dla Polski była ogromna. W latach 80. XX wieku Amerykanie przeznaczali środki na sprzęt poligraficzny i drukarski, podziemne radiostacje oraz pomoc dla rodzin internowanych lub uwięzionych, które znalazły się bez środków do życia. CIA hojnie wspierała również polskie media i instytucje kultury poza granicami kraju, m.in. Instytut Literacki Jerzego Giedroycia.
W Tajnej operacji Seth G. Jones przedstawia mnóstwo fascynujących szczegółów dotyczących sposobów przemytu gotówki i sprzętu, czy współpracy szpiegowskiej. Dodatkowym smaczkiem są opisy, często humorystyczne, tajnych narad specjalnego sztabu prezydenta Ronalda Reagana.

Oksford, rok 1947. Wieczorne party przy winie w typowym inteligenckim towarzystwie. Wśród gości przybyłych na zaproszenie profesora Ashforda znajduje się trójka studentów uniwersytetu: Żyd Nat, Palestyńczyk Jasif i Rosjanin Dawid.Dwadzieścia jeden lat później spotykają się ponownie. Jako agenci zwalczających się tajnych służb - izraelskiego Mossadu, wywiadu egipskiego i radzieckiego KGB - są uwikłani we własne gry, w których nie ma miejsca na sentymenty. Pozornie nic nieznaczące spotkanie ma kolosalne znaczenie dla życia milionów ludzi i politycznej przyszłości świata.

Pierwsza powieść Bogusława Wołoszańskiego nie odbiega daleko od literatury faktu, w której ten autor jest mistrzem. Nie wyjaśnione sprawy drugiej wojny światowej: niemiecka bomba nuklearna, tajemnicze urządzenie nazywane ryba-miecz, za pomocą którego niemiecki wywiad odczytywał radzieckie szyfrogramy, dramatyczny wyścig wywiadów radzieckiego i amerykańskiego po największe wynalazki hitlerowskich Niemiec posłużyły autorowi jako materiał do skonstruowania niezwykłej opowieści o losach ludzi biorących udział w tajemniczej i wciąż nie do końca ujawnionej akcji. W Nowym Jorku, Paryżu, Londynie, w dolnośląskich zamkach Czocha i Książ (które wówczas nosiły nazwę Tzschocha i Fürstenstein) i miasteczkach tego regionu toczy się dramatyczna walka o tajemnice, które wpłynęły na bieg światowej polityki po wojnie. A może ta książka jest nie tylko powieścią? Może Bogusław Wołoszański, korzystając ze swej wiedzy, której źródeł wyjawić nie może, odkrywa przed nami prawdę, starannie maskowaną i skrywaną przez dziesięciolecia?