Los bawił się z nim okrutnie.

Nakazał urodzić się w Polsce tuż przed drugą wojną światową i obdarzył nieprostą seksualnością. Obdzielił licznymi talentami, ale już we wczesnym dzieciństwie zabrał mu ojca, a jego samego okaleczył, pozbawiając go środkowego palca prawej dłoni.

JANUSZ KURCZAB - wybitny wspinacz, szef wypraw, szpadzista, olimpijczyk, narciarz. Miłośnik Włoch, utalentowany śpiewak, ulubieniec kobiet. Autor nowych dróg w Tatrach i Alpach. Skromny, taktowny. Kopalnia wiedzy o górach, z oryginalnym podejściem do wspinania, redaktor naczelny "Iaternika", autor górskich książek, monografii i przewodników oraz tysięcy fotografii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i wieloma nagrodami sportowymi.

Co sprawiło, że nie wymienia się go jednym tchem z herosami złotej ery polskiego himalaizmu, jak JERZY KUKUCZKA, WANDA RUTKIEWICZ, KRZYSZTOF WIELICKI. ANDRZEJ HEINRICH czy WOJCIECH KURTYKA? Wszyscy oni byli jego kolegami, z wieloma się wspinał, wielu uczył wspinaczki. Dlaczego ten lider narodowych wypraw nie równa się sławą z ANDRZEJEM ZAWADĄ, kierownikiem zimowej ekspedycji na Everest?

Odpowiedzi na te i inne pytania szukają autorzy pierwszej biografii JANUSZA "JANO" KURCZABA.

Przez lata wizerunek Jerzego Pawłowskiego był oparty na legendzie o wielkim sportowcu - "szermierza wszech czasów". PRL-owska propaganda zrobiła z niego romantyka wychowanego w kulcie Wołodyjowskiego. Liczba medali olimpijskich, które dobył, zwycięski udział w wielu mistrzostwach świata i Europy wyniosły go na piedestał.

Biografia ukazuje historię upadku jednego z największych autorytetów polskiego sportu. Kto mógł się spodziewać, że oficer WP, kawaler najwyższych odznaczeń państwowych podejmie współpracę z obcym wywiadem. I kto mógł się spodziewać - co ujawniono po latach - że współpraca Pawłowskiego z tajnymi służbami, tym razem komunistycznymi, ma znacznie dłuższe korzenie, że przyszły amerykański szpieg rozpoczynał karierę od raportów dla SB, nawet na swoich bliskich?

Czy godząc się na współpracę z wywiadem USA, dążył do upadku ustroju komunistycznego? Wynikało to z politycznych przekonań, czy z cynicznego wyrachowania? Kiedy nachylimy się nad jego powikłaną biografią, ukaże się nam nietuzinkowy gracz używający całej swojej zręczności do pokonania znienawidzonego ustroju komunistycznego. Ale czy aby tylko jako Wallenroda powinniśmy go zapamiętać?